Een goed begin is het halve werk

Jaja, het is begonnen hoor. Na maanden niet gegeten te kunnen hebben, weken niet goed hebben kennen slapen en dagen rustig geweest door de spanning ben ik dan eindelijk begonnen aan de meest indrukwekkende stage/reis/vakantie/chillendefase van mijn leven. En ik zal je eerlijk zeggen ik ben al op veel gekke plekken geweest, Amsterdam,Haarlem,Reeuwijk, maar dit gaat toch echt iets worden om nooit meer te vergeten.

De avond voor vertrek kwamen Sluijs Bob, Bart en Radder(jaja u leest het goed. Hij was ontsnapt onder de duim van zijn vriendin!)nog even langs om van hun lieve vriend afscheid te nemen. Helaas kon Erik er niet bij zijn, want die had het natuurlijk te druk.. Ik wil iedereen alvast bedanken die mij een fijne reis heeft gewenst. De meeste van jullie zou het geen zak uit maken of ik vertraging zou hebben, maar dat terzijde.

De volgende ochtend ging heel vroeg de wekker.. Normaal zou ik nog ergens in een kroeg staan rond het tijdstip dat de wekker ging, dus dit viel wel even zwaar. Ik had nauwelijks geslapen. Het leek wel of ik de volgende dag jarig was of dat ik mee moest doen aan luilak.. Het wordt stress komt niet in mijn woordenboek voor, maar ik wou het er toch echt bijna in gaan schrijven!

Samen met vaders op naar schiphol. De laatste nuttige tips werden me nog even verteld en ik was der helemaal klaar voor.

Aangekomen op Schiphol stond mij nog een hele leuke verrassing te wachten. Bob en Bart stonden mij op te wachten bij de in-check balie. De jongens die normaal ook rond dat zelfde tijdstip nog in de kroeg zouden zitten kwamen mij uitzwaaien. Mannen, ik vond het super! 3 juli kom ik terug, dan verwacht ik iets meer toeters en bellen!

Nadat we ook nog de nodige tips hadden gehad van onze begeleider Franc, die woensdag naar ons toe komt, waren we klaar om te gaan. Nog even een paar dikke kussen gegeven aan Tiele die alles heeft geregeld(Bedankt!) , die me vertelde dat het CIOS nu een maand bij gaat komen, waarom weet ik niet, was het tijd om afscheid te nemen.

Eenmaal in het vliegtuig besefte ik me dat ik dus hèèl lang stil moest gaan zitten. Om de tijd de dode in klas gaf ik diegene die voor me zat vaak een klap voor ze kop, gewoon om eventjes iets anders te doen dan stil zitten en luisteren, maar toen er een Colombiaan voor me kwam zitten in het vliegtuig was dit idee nog sneller uit me hoofd dan dat het er in was gekomen.

Gelukkig heb ik het boek van Rene van der Gijp gekocht die echt aan te raden is. Ook zit er een mini-ipad in de hoofdsteun voor me, dus heb ik heerlijk muziek kunnen luisteren en films kunnen kijken. Je kon ook spelletjes spelen, maar toen Nick en Raymond door hadden dat ik vaak won was dit ook al na 5 minuten klaar.

Voor de rest is de vlucht prima verlopen en ook het land in komen verliep zonder stress. Koffertje was der snel en de douane deed gelukkig niet moeilijk.

We moesten 7 uur wachten op het vliegveld van Houston. Omdat we gelijk waren doorgelopen door de douane moesten we 7 uur lang doorbrengen op het vliegveld. Het werd niks anders dan, ik zie ik zie wat jij niet ziet, met de laatste letter van het dier wat je voorganger zegt moet je weer een nieuwe dier noemen, boter kaas en eieren en vooral mensen kijken. Alles loopt hier rond, ècht alles!

Nadat we in het volgende vliegtuig waren gestapt was het de zaak om niet te gaan slapen zodat we lekker veel konden slapen als we bij het gastgezin waren en gelijk in ons ritme zouden zitten. Maar omdat we al niks hadden geslapen hielden we dit helaas niet vol. We stegen op, weer met vertraging, en iedereen was in slaap gevallen. We werden wakker omdat we gingen landen. Lekker eventjes 3 uur lang geslapen dus.
We werden opgehaald door Martijn, die er al een week was, en door de gastgezinnen. Gelijk erg enthousiast wat natuurlijk hartstikke leuk was. Samen met Martijn en Adam gingen we naar het huis waar ik de 1e week zal slapen. Echt een geweldig huis. Ik slaap samen met Martijn in de kelder. Klinkt niet stoer, maar met onze eigen badkamer, eetruimte, koelkast, tv van 2 meter en slaapkamer hebben we niet te klagen.

De volgende ochtend leerde ik de rest van de familie kennen. Becky, Gunners,Sofia,... En Anders. De 3 jongens spelen alle drie bij de club waar we trainen gaan geven. Sofia doet aan dansen en gaf zaterdag een dansshow samen met moeders. Nadat we hadden gelunched bij een salade bar(?) gingen we naar die dansshow. Werkelijk waar geen klote aan, maar alleen al omdat het op een highschool was vond ik het toch leuk.

In de avond gingen we uit eten bij een BBQ restaurant met de vrienden van de ouders van het gastgezin. Er werd pizza gehaald voor de kinderen en wij gingen uiteten. Dat zouden mijn ouders niet moeten proberen.. ;).

Wat ook leuk om mee te maken is, is dat er erg veel tijdsverschil is. De jongens waarmee ik normaal ook mee uit ga hadden zoals gewoonlijk weer een lekker biertje op en ze bleven maar foto's sturen. Waarvoor erg veel dank!

Het hele gastgezin is op zondag,vandaag dus, naar de kerk. Ze waren om 9 uur al weg om naar een neefje van hun te gaan die werd gedoopt. Daarna zouden ze van 1 tot 3 naar hun eigen kerk gaan. Het is dat ik last van me jetlag heb anders was ik graag mee gegaan zei ik.

Vandaag kunnen we waarschijnlijk de auto lenen en wat leuke dingen gaan zien. Ook moeten we de trainingen voor gaan bereiden, want morgen begint de voetbalweek.

Jullie veel succes met werken en school en ik zal jullie op de hoogte blijven houden van deze geweldige ervaring.